روی سخن من با پیش کسوت ها است ٬ای بزرگان مگر این نیست که ما انسان ها در جایگاهی قرار نداریم که قضاوت کنیم وخداوند است که تعیین می کند که چه کسی به بهشت یا جهنم می رود؟
همه ما می دانیم خداوند بر تمام اسرار آگاهی دارد ٬آیا ما انسان ها این گونه هستیم؟؟؟ نه
پس چرا شما بزرگان که فهمیده تر از ما جوان ها هستید در مقام قضاوت حاضر می شوید و حکم صادر می کنید و گونه ای صحبت می کنید که از تمامی راز های خداوند اطلاع دارین؟؟
ممکن است جوانی با ظاهری خاص که مورد قبول شما نیست در نزد خداوند محبوب تر از دیگران باشد
بنا بر این در جایگاه یک آگاه و پیش کسوت به گونه ای سخن نگوید که ما جوانان را از خداوند دور کنید واجازه دهید که خود ما راه ارتباط با خداوند را انتخاب کنیم زیرا خداوند که خالق و مالک ما است حق انتخاب را به خود فرد داده است.
خداوندا تو خالق و مالک ما هستی با این وجود به ما قدرت تصمیم گیری دادی و ما را آزاد آفریدی پس چطورمن که ذره ای از قدرت توهستم به خودم اجازه می دهم که به اجبار این آزادی و حق انتخاب را از دیگران بگیرم و نظر خود را بر آنان تحمیل کنم؟؟
دیگران را به بردگی می گیریم و خود را مالک آنها می دانیم در صورتی که مالک اصلی ما هیچوقت بر ما اجباری روا نداشته است.
خداوندا تو را سپاس که بخشنده ترین بخشنده ها هستی.
نظرات شما عزیزان: